Obietnica ognia (Sługa płomieni 3) - Opowiadania Erotyczne

Obietnica ognia (Sługa płomieni 3)

... co w tym wszystkim chodziło? Jaki w tym sens?

- Nie pojmujesz, mój panie i mężu?

- Obawiam się, że nie do końca.

- Ach, mężczyźni nigdy nie zrozumieją kobiet. A zwłaszcza ich posunięć w walce o władzę. To była strzała wymierzona osobiście we mnie, Bastianie.

- W ciebie, Rianno? To ja zostałem otruty i wisiałem tutaj na sznurze!

- Aż tak bardzo nie cierpiałeś, przyznaj uczciwie. Za to dostarczyłeś Pani Połowy Świata sposobności oraz wiedzy, aby mogła tę strzałę przygotować i posłać. Pisząc i ofiarowując jej tamte wiersze.

- Ty znowu o tym... Prosiłem już o wybaczenie.

- A ja wybaczyłam, dzisiaj przekonałam się po raz kolejny, że słusznie... Ale wiedziała, jakie są twoje marzenia i fantazje, postanowiła to wykorzystać. To dlatego z poselstwem przybyły Waris i Kina, to właśnie one były jej pociskiem. Mrok i Duch okazały się tylko dodatkiem, pretekstem.

- Ale ujęłaś je swoją łaskawością i wydały spisek? Mówisz, że nie piłaś tamtego zaprawionego wina.

- Nie wiedziały zbyt dużo, tylko to, że szkolono je w dość specyficzny sposób aby zająć się kimś tutaj... Reszty domyśliłam się sama. A to wino nie miało w sumie wielkiego znaczenia. Nie piłam jedynie na wszelki wypadek. Ambasador Demetriusz i tak miał zamiar obudzić mnie w stosownej chwili... Obudzić i przyprowadzić do ukrytego wizjera, abym mogła ujrzeć oraz usłyszeć wszystko, co będzie działo się w tej sali. Co też i uczynił...

- I cóż ujrzałaś, moja pani?

- Nic takiego, na co liczyła ta dziwka ...

... cesarzowa. Ocenia innych po sobie i to jest jej największy błąd... Dotrzymałeś słowa, chociaż wiem, że nie było to łatwe. I to nie tylko z powodu biczy w dłoniach Waris i Kiny... Wszystko przygotowano w taki sposób, abyś uległ i pogrążył się w rozkoszy.

- Miała nadzieję, że zapłoniesz gniewem... A to zdrajczyni... Chciała nas poróżnić, skłócić raz na zawsze.

- Dużo wiedziała o naszych sprawach. Ma najlepszy na świecie wywiad, ale pewne tajemnice mogła poznać tylko w jeden sposób...

- Tak... Gdybym jednak się ugiął, a wierz mi, pani, wiele do tego nie brakowało i to prawda, wcale nie z powodu chłosty... Gdyby tak się stało, gdybyś uniosła się gniewem... Unia naszych księstw pewnie by się rozpadła... Może doszłoby do wojny, a w każdym razie bardzo byśmy się osłabili. Wtedy nie byłoby już mowy o wsparciu wyprawy na cesarstwo. Więcej nawet, nasze kłopoty i nasza słabość przyciągnęłyby uwagę innych panów Zachodu. Wielu mogłoby uznać, że skłóceni stanowimy łatwiejszy i bliższy łup niż Chrysopolis. Nie wszyscy są nam życzliwi.

- I dlatego musimy trzymać się razem, pamiętaj o tym. Ja także o tym nie zapomnę.

- Ale skoro wiedziałaś, co się szykuje albo przynajmniej domyślałaś się wielu rzeczy, a ta zabawka wyraźnie o tym świadczy, to dlaczego o niczym nie powiedziałaś? I dlaczego zajęłaś miejsce fałszywej bazylissy?

- Cóż, Bastianie. Ja także jestem kobietą i nie potrafiłam oprzeć się pokusie... Pokusie wypróbowania twojego słowa. Ale nie zawiodłeś i zobaczysz, że to ci ...