Wiktoriańska dyscyplina - Opowiadania Erotyczne

Wiktoriańska dyscyplina

... hultaj! Zaufałaś mi, a ja cię znów zawiodłem. Co począć, kiedy brandy tak wierciło w nozdrza, a gardło takie suche?! Obiecuję, najdroższa, że jutro godzinę! Nie! Dwie godziny przegram na fortepianie, żeby powetować ci straty!

- Istotnie, Henry. Będziesz jutro długo grał na fortepianie i będzie to twoja jedyna rozrywka przez najbliższe tygodnie. Zanim jednak podejmiesz lekcję gry – powiedziała – Otrzymasz lekcję dyscypliny.

- Elizabeth! Jak Boga kocham! Ja nie jestem już dzieckiem! Ukarz mnie, jak pragniesz, choćby najsurowiej, ale... - przerwał, widząc lodowate spojrzenie ukochanej.

Wiedział, że kobieta kocha go nad życie i że zawsze znajdzie w niej oparcie i opiekę. Wiedział jednak również, że kiedy nabroi, Elizabeth będzie nieubłagana.

- Tom, przynieś szczotkę i trzcinkę. Lord Henry potrzebuje lekcji dyscypliny – powiedziała do lokaja, który akurat wszedł do salonu, aby uprzątnąć bałagan – Nie sprzątaj tutaj, proszę. Henry to zrobi, kiedy skończymy już rozmowę.

- Duszko... - mruknął Henry, oblewając się pąsem.

Co innego było dostać w skórę od ukochanej, a czym innym była świadomość, że zapowiedź batów dokonała się w przytomności służącego!

Tom natychmiast przyniósł niewielką szczotkę wykonaną z solidnego drewna i giętką trzcinkę. Położył je na kanapce, ukłonił się i opuścił pomieszczenie.

- Zsuń spodnie i bieliznę, Henry – poleciła kobieta.

Henry stał krótką chwilę, wahając się, czy nie paść do stóp ukochanej i nie błagać o darowanie kary. ...

... Wytrzeźwiał już w pełni i z przerażeniem zrozumiał, co uczynił i co go za to spotka. Już teraz czuł ból, który za chwilę go spotka i, musiał to przyznać, kilka kropel potu spłynęło mu po czole.

Posłusznie rozpiął jednak guziki w spodniach, z ociąganiem odpiął szelki i z jeszcze większym ociąganiem zsunął do kostek spodnie i bieliznę, stając na wpół nagi przed Elizabeth.

Miał ładne, szczupłe nogi, dość gęsto porośnięte włosami. Podobnie jak przyrodzenie i blade, jędrne pośladki, których kształt określić można było jako dwie gruszeczki.

- Zapal cygaro, Henry i napij się brandy – poleciła Elizabeth, co zostało natychmiast wykonane. Henry bowiem wiedział z doświadczenia, że opieranie się w czasie kary sprowadzi na jego siedzenie jeszcze gorszą egzekucję.

- Przełóż się przez oparcie sofy... – powiedziała łagodnie kobieta.

Henry zaciągnął się cygarem i upił łyk alkoholu dla kurażu, po czym wykonał polecenie, opierając policzek o siedzisko kanapki. Ta pozycja była dla niego zarazem straszna i upokarzająca. Leżał z nagą, wypiętą pupą, czekając na razy od swojej ukochanej. I jedyne, co mógł zrobić, to płakać i wierzgać nogami jak szczeniak, któremu ojciec łoi dupsko.

Przełknął ciężko ślinę.

- Przepraszam, najdroższa... - szepnął, ale nie doczekał się odpowiedzi.

Doczekał się za to pierwszego uderzenia. Pierwsze zawsze wydawało mu się łagodne i choć wściekła Elizabeth zdawała się być nad wyraz silną kobietą, zdawało mu się wtedy, że lanie nie będzie aż tak ...