Maturzystka - 16. - Opowiadania Erotyczne

Maturzystka - 16.

... będzie hałasować – parskam.

*

Swoją ironiczną opinię kieruję do rudej w krótkim „bobie”, która stoi koło mnie i równie zdegustowana przygląda się hałaśliwej parce. Szczupła dziewczyna, delikatny makijaż, ładny, średni biust podtrzymywany przez push-up. Ubrała zielony T-shirt w nieregularny, wielobarwny wzór z dużym, okrągłym dekoltem i krótką, seledynową spódniczkę. Na szyi lśni złoty łańcuszek ze znakiem zodiaku. Dzięki odważnemu dekoltowi widać nawet wzór na czarnym staniku. I sporą część piersi. Na stopach seledynowe botki sznurowane z przodu, na szpilkach. Przód wycięty, więc widzę paznokcie pomalowane czerwonym lakierem.

– Miejmy nadzieję – reaguje na mój komentarz. – Hej, jestem Diana.

– Hej, Grażyna.

– Miło mi. Cieszę się, że ciebie tutaj spotykam. Naprawdę.

– Znamy się?

– Nie, skąd! – rozbawiona odrzuca głowę do tyłu. – Ale obserwuję ciebie. Jesteś tutaj chyba nowa. Wcześniej nie bywałaś u Ewy?

– No, w zasadzie nie – pomijam jeden wypad, który zakończył się takim zerżnięciem mnie, że nie pochwalę się przed innymi. – To koleżanka z liceum.

Rozmawiamy przez jakiś czas, przekrzykując zbyt głośną muzykę. Patrzymy na pieszczoty par. Ja czekam na występ Roksany, a ona jakby chciała coś powiedzieć, ale boi się?

– Wiesz, zachowujesz się tak normalnie. Nie narzucasz się. Masz fajną tę koleżankę. I Ewa ciebie lubi, prawda?

– Też pytanie – odpowiadam wymijająco. W środku eksploduję ze śmiechu.

– No, widzisz, a ja z moim chłopakiem ...

... szukamy tutaj dziewczyny dla nas. Takie mamy preferencje – uśmiecha się, próbując mnie zachęcić. Nie krępuje się tym wyznaniem, nie ucieka wzrokiem. Wręcz odwrotnie, zabiega o moje względy.

Słucham jej uważnie. Nie przerywam.

– Z Pawłem studiujemy na tym samym wydziale, ale tam nie szukamy takich kontaktów. Wiesz, długie języki. Jeszcze ktoś dowie się, przekaże rodzicom albo znajomym, więc szukamy dziewczyny w takim bardziej hermetycznym gronie – zamilkła. Patrzy na mnie: – Chciałabyś z nami spróbować?

– Zaskoczyłaś mnie. Może tak, ale nie dzisiaj – zastrzegam się łagodnym tonem.

– Zależy nam na długim i stałym związku – dodaje miękkim tonem. – A ja nie będę zazdrosna o mojego Pawła.

– Hm... Diana, masz jakiś numer telefonu?

– No, jasne! – uśmiecha się z ulgą. – Podać ci?

– Dyktuj – wysuwam komórkę i wpisuję numer. Potem dopisuję hasło „Diana” i chowam telefon.

– A ty? – trochę zaskoczona moim zachowaniem, patrzy wyczekująco.

– Co: „ja”?

– Noo, hm... – peszy ją moja pewność siebie. – Nie podasz mi swojego numeru? – pyta i euforia wypisana na jej twarzy z wolna gaśnie.

– Sama do was zadzwonię – obiecuję, patrząc w jej oczy. – Jesteście starsi ode mnie, więc muszę zastanowić się. Nawet jeżeli odmówię, to poinformuję was. Zresztą musimy spotkać się, pogadać, lepiej poznać. Chyba nie macie nic przeciwko temu?

– Nie, skąd – optymizm wraca na jej twarz.

– O! – wpadłam na pomysł. – Może zaproszę was do mnie, kiedy nie będzie rodziców? Spokojnie ...