Debiutant - powrót do gry - Opowiadania Erotyczne

Debiutant - powrót do gry

... PIEPRZYĆ TO! – ryknąłem na całe gardło, ciągnąc z całej siły.

Okno jęknęło głucho, gdy jego dolne skrzydło z niesamowitym piskiem podjechało pod górną framugę, uderzając w nią z trzaskiem – szyba pękła z krystalicznym dźwiękiem i kilka odłamków spadło mi na ręce oraz buty, ale zdecydowana większość wylądowała na ludziach pijących na ulicy.

- Wszystko w porządku – odpowiedziałem, odwracając się do zszokowanej opiekunki, ignorując dolatujące z dołu przekleństwa – naprawdę, wszystko w porządku.

Nie wiem, czy mi uwierzyła i czy udało mi się ją uspokoić. Przyjrzała mi się uważnie.

- Dasz sobie radę?

Uznałem, że lekkie skinięcie głową wystarczy jej za odpowiedź. Katarzyna dalej mierzyła mnie badawczym spojrzeniem a potem podeszła do kuchennego blatu i położyła na nim plik banknotów.

- Na razie powinno ci wystarczyć. W tej dzielnicy nie masz co się spodziewać bankomatów – spojrzała na mnie i dopiero po chwili podjęła wątek – tak jak się umawialiśmy, postaram się jak najdłużej przeciągnąć procedurę w twojej sprawie, ale jeśli nic z tego nie wyjdzie... wrócisz do Polski. Zgoda?

Wolno kiwnąłem głową, zgadzając się na nasz układ – perspektywa wyrwania się z tej dziury była w tym momencie nieprawdopodobna, ale nie oznaczało to, że zamierzałem się poddać na starcie. Wspomnienie śmiechu Pani Smith na moment znów podniosło mi ciśnienie, jednocześnie dając mi motywację do dalszego działania.

- Zgadzam się – powiedziałem, uśmiechając się do mojej opiekunki.

- ...

... Dobra... zostawiam cię, byś mógł się... eee – nie skończyła mówić, rozglądając się niepewnie.

- Odprowadzę cię do drzwi – zaproponowałem prowadząc ją do wyjścia.

Gdy otworzyłem drzwi, zobaczyliśmy jakiegoś gościa stojącego w otwartych drzwiach swojego mieszkania, które było naprzeciwko. Zdążyłem zauważyć, że jego wystrój był o niebo lepszy od mojego – meble nie były zniszczone, na podłodze był dywan i udało mi się usłyszeć grający telewizor, ale w chwili, gdy zobaczyłem swojego sąsiada, skupiłem swoją uwagę wyłącznie na jego osobie.

Był to krępy, opalony gość, mniej więcej w moim wieku. Oparł się o framugę zaplatając ręce na piersi i mierząc naszą dwójkę kpiącym spojrzeniem. Moje spojrzenie prześlizgnęło się po jego zarośniętej, pokrytą paroma bliznami twarzy i zatrzymało się na oczach – w ich wyzywającym spojrzeniu widziałem niezły pokład szaleństwa – człowiek widział mnie pierwszy raz w życiu a patrzył na mnie tak, jakby prowokował mnie do walki. „Nieźle się zaczyna” pomyślałem, unosząc rękę by powtórzyć gest, którego nauczyła mnie Katarzyna, ale ona ubiegła mnie, chwytając za rękę i patrząc na tajemniczego gościa.

- Daj sobie spokój, to jest Pablo. Przywódca Vatos.

***

- Co ty robisz?!

- Posrało cię?!

- Kurwa, mam się do ciebie przejść!?

Pewnie takie okrzyki były kierowane w moją stronę przez nowych sąsiadów i wcale bym się im nie dziwił – jak wariat latałem po moim „mieszkaniu” z garścią klepek wyrwanych z podłogi, starając się dopaść swojego ...