1. niebo, piekło i z powrotem cz 7


    Data: 24.02.2021, Kategorie: Dojrzałe Podglądanie Autor: agatslawe 

    ... wybawiciel

- dawaj Sławek jeszcze jeden wierszyk – zaapelował tata

- Sławek, Sławek – zachęcali goście

Mój mąż z lekkim ociąganiem ponownie usiadł na kolanie mikołaja, rozejrzał się i ściszonym głosem zaczął

- Raz do rzeźni, rzeczki brzegiem – paluszki znów zaczęły mnie gładzić - sześć prosiątek szło szeregiem. – miłe ukojenie i spokój spływały na mnie

- z d**giej strony szło dziewczęcie i o dziwo też na rżnięcie – paluszki zniknęły

- teraz ja zrobię fotkę – wstałam i wzięłam za aparat. Podeszłam bliżej, kucnęłam i pstryk. Panowie patrzyli w obiektyw. Rozchyliłam nogi, ich wzrok jak na komendę powędrował na dół. Pstryk. Wstałam. Ich miny były bezcenne. Mikołaj był już cały czerwony, a mój mąż zszokowany.

- Sławek to nie był zimowy wierszyk – zaoponował tato

- ale ładny, a zimę i to prawdziwą mamy za oknem – skwitował mikołaj – a poza tym skończyły się prezenty.

Faktycznie śnieg za oknem gęstniał.

- czas na nas, bo nie wyjedziemy do Wigilii – zburzył nastrój tato

- dobra, panowie do łopat, a panie zbierają dzieci – zarządził – Sławek prowadź. Mój zszokowany jeszcze małżonek nie bardzo wiedział o co chodzi.

- Sławek, obudź się, idziemy odśnieżać – ponaglał tato

- a tak, Agata….eeee….mikołaj – wydukał

Spojrzałam na niego pytająco. Wykonał gest liczenia pieniędzy.

- ok. – kiwnęłam ...
    ... głową

Panowie szybko wyszli i wkrótce dało się słyszeć odgłos silników samochodowych. Kobiety sprzątały porozrzucane prezenty i ubierały dzieci. Ja sprzątałam naczynia. Tylko mikołaj gdzieś zniknął. Kiedy goście wyszli podreptałam do moich pociech. W swoim pokoju zajęci byli zabawkami. Kiedy wyszłam z ich pokoju z naszej sypialni wyszedł mikołaj ale po cywilnemu. Spojrzałam mu w oczy. Nasze spojrzenia się skrzyżowały. Uśmiechnęliśmy się do siebie.

- zapraszam, rozliczymy się – powiedziałam i wskazałam schody.

Zeszliśmy do salonu.

- czy mikołaj każdej kobiecie wkłada rękę pod spódnicę – zapytałam żartobliwie.

- tylko tym które chodzą bez majtek – odrzekł spokojnie

Na podwórzu zapaliły się światła samochodów.

- ciekawa jestem jak to rozpoznać

- jak pani domu chodzi bez rajstop, a bielizna leży na łóżku to nie jest to trudne

No tak, przecież przebierał się u na s w sypialni. I wykorzystał sytuację.

- to ile się należy – zapytałam trochę zawstydzona, trzymając pieniądze w dłoni

- część należności już odebrałem – i zawiesił głos – a resztę poproszę, według uznania.

I to była ta chwila, od której zależy dalszy rozwój wydarzeń. Ten jedyny moment konsternacji, zawahania pomiędzy pożądaniem, nieznanym a wychowaniem, wiernością i strachem.

Chwila trwała. Patrzyliśmy na siebie w ciszy zakłócanej tylko odgłosem aut.
«1234»